Ύλη και σκαρίφημα ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΚΟΡΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ, μετά συλλογής καρυατικών τραγουδιών και συλλογής καρυατικών λέξεων,
υπό του ιατρού Ν. Β. ΦΑΡΔΥ του Σαμόθρακος.
Εν Αθήναις εκ του τυπογραφείου των καταστημάτων Ανέστη Κωσταντινίδου, 1888
πρόλογος.
Ο εν Μασσαλία διακεκριμένος ομογενής ιατρός κ. Σταυρος Μεταξας, μαθών τυχαίως ότι εν Κορσική υπήρχεν αποικία τις ελληνική, πολλά σημεία ζωής ελληνικής εισέτι διατηρούσα, 1883 μετέβη εκεί όπως εκ του σύνεγγυς ίδη την ελληνική ταύτην αποικίαν.
Βάσεως δε συνεκινήθη όταν εν τω όλως ξένο τούτω τόπο, εύρεν ανθρώπους ομιλούντας την γλώσσαν του και υπό καθαρώς ελληνικών αισθημάτων εμφορούμενους. Η ηθική αυτή ηδονή τον παρακίνησε να μείνη εν τω μέσω των αγνώστων τούτων ομογενών του περισσότερας, των όσας ηδύνατό να διαθέση, ημέρας.Καθ΄ όλον δε το διάστημα της εκεί διαμονής του μια και η αυτή πάντοτε φωνή ηκούετο περί αυτόν: Ικανώς μεν διετηρήθημεν μέχρι τούδε αλλ΄εις το εξής, ένεκα πολλών και διαφόρων λόγων, αναπόφευκτος μας αναμένει η συγχλώνευσις μετά του Κορσικάνικου στοιχείου. Η τύχη των εν τη κάτω Ιταλία και εν Σικελία εγκατασταθεισών, μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως, ελληνικών αποικιών δεν είναι πολύ μακράν και ημών αυτών.
Την αλήθεια δε ταύτην δεν ήργησε και αυτός ο ίδιος μετά λύπης καρδίας να κατανοήση. Συνήθως οι άνθρωποι αρχίζουσι να, σκέπτωνται περί θεραπείας των κακώς κειμένων, όταν ταύτα φθάνωσιν εις το έσχατον σημείον. Οι εν Καρυαίς ομογενείς ημών, από τινος χρόνου βλέποντες προσεγγίζοντα τον αναπόφευκτον όλεθρον των, ήρχισαν σπουδαίως ν΄ ανησυχώσι περί αυτού.Όταν δε ανεγνώρισαν εν τω προσώπω του κ. Σ. Μεταξά άνθρωπον γενναίως μεριμνώντα υπέρ της καθόλου ελληνικής εκπαιδεύσεως, δεν εδίστασαν να τον παρακαλέσουν ίνα φροντίση και υπέρ αυτών.
Ο κ. Σ. Μεταξάς. βλέπων την μεγάλην ταύτην προθυμίαν των υπέρ της εκμαθήσεως της μητρικής των γλώσσης, τοις υπεσχέθη ότι θα έπαττεν υπέρ αύτων παν ό,τι τω ήτο δυνατον. Επί τούτω δε, μετά παρέλευσιν χρόνου τινός, ευρών τον φίλογενναιότατον ομογενή κ. Χρηστάκην Ζωγράφον, συνενοήθη μετ΄ αυτού και απεφασίσθη ίνα οι δύο ούτοι σπεύσω σιν εις βοήθειαν των εν Κορδική ομογενών των. Συνεφώνησαν λοιπόν. Ίνα και οι δύο ομού διατηρήσωσιν εν Καρυαίς της Κορδικήε Έλληνα διδάσκαλον επό επτά έτη με ετήσιον μισθόν 3500, φράγκων, των οποίων τας μεν τρεις χιλιάδας θα επλήρωνεν ο κ. Χ. ζωγράφος , τά δε πεντακόσια , ο κ. Σ. Μεταξάς. Ο κ. Σ. Μεταξάς, γνωρίζων προσωπικώς τον συγγραφέα του ανά χείρας πονήματος, τον παρεκάλεσεν ίνα δεχθή την αποστολήν ταύτην.
Ενώ δε κατά μήνα Μάιον του 1885 τα πάντα ήσαν έτοιμα όπως αποσταλώ εις Καρυάς της Κορσικής, όλως απροσδοκήτως λαμβάνει ο κ. Σ. Μεταξάς μίαν επιστολήν από τον πάπα- Καίσαρα Κόττιν, ιερέα της εν Κορσική Ελληνικής αποικίας, διά της οποίας τον παρεκάλει και τον προέτρεπε να μην αποστείλει Έλληνα διδάσκαλον εις Καρυάς, επί τω λόγω ότι οι εν Ρώμη προισταμένοί του δέν ένέκρινον την αποστολήν ταύτην.
κ. Σ. Μεταξάς, εννοήσας αμέσως ότι εξετίθετο δωρεάν εις τας ραδιουργίας του πανίσχυρου εν βλαξ Δυτικού Κλήρου, συγκατένευσε να αναστείλη την αναστείλει την αποστολήν μου. Εν τούτοις. μετά παρέλευσιν ολίγων ημερών, λαμβάνει παρακλητικήν επιστολήν υπογεγραμμένην σχεδόν υπό πάντων των εν Καρυαίς Ελλήνων, διά της οποίας περεκαλείτω θερμώς να πέμψη τον υποσχεθέντα δασκάλον. Ο κ. Σ.Μεταξάς, μεταξύ. των δόλιων προσταγών της Αυλής της Ρώμης και των θερμών παρακλήσεων των εν Καρυαίς ομογενών του, έκρινεν αξιοπρεπέστερον να ενδώσει εις τας παρακλήσεις των ομογενών αυτού. Μεταβάς, τέλος πάντων, εκεί όπως συστήσω το εν λόγω σχολείον, έσχον την ευκαιρίαν ίνα επιτοπίως συναγάγω την δέουσαν ύλη καιι συγγράψω την ανά χείρα Ιστορίαν της ελληνικής ταύτης αποικίας.
Διαβάστε το βιβλίο εδώ 0ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΚΟΡΣΙΚΗ
