Ελληνική κοινότητα των παραλίων Άλπεων

Φόρουμ Ξένων Πολιτιστικών Ινστιτούτων στο Παρίσι – ελληνική συμμετοχή 29 Μαΐου

Το FICEP – Φόρουμ Ξένων Πολιτιστικών Ινστιτούτων στο Παρίσι – παρουσιάζει την 9η έκδοση της Νύχτας της Λογοτεχνίας, αλλά και τη δεύτερη εικονική έκδοση!

Μετά την επιτυχία του περασμένου έτους, τα ξένα πολιτιστικά κέντρα αισθάνονται περισσότερο από ποτέ την επιθυμία να συνεργαστούν μαζί και να προωθήσουν τους πολιτισμούς τους στη γαλλική σκηνή. Έτσι, 17 συγγραφείς, που συχνά βοηθούνται από έναν ηθοποιό ή έναν μεταφραστή, θα σας προσκαλέσουν να ανακαλύψετε ένα από τα έργα τους κατά τη διάρκεια ενός βίντεο, με αναγνώσεις αποσπασμάτων (στα γαλλικά και την αρχική γλώσσα) και σύντομες συνεντεύξεις.

Από τις 6 μ.μ. το απόγευμα του Σαββάτου 29 Μαΐου, τα βίντεο που παρουσιάζουν τα έργα και τους συγγραφείς τους θα βρίσκονται    στον ιστότοπο και στο youtube της FICEP κάθε 20 λεπτά. Από την ποίηση έως την εγκληματική φαντασία, συμπεριλαμβανομένων των παιδικών μυθιστορημάτων, ανακαλύψτε περίπου είκοσι μοναδικά λογοτεχνικά σύμπαντα, που είναι άνετα εγκατεστημένα στον καναπέ σας.

Από την Ελλάδα παρουσιάζονται τρία αστυνομικά μυθιστορήματα γνωστών Ελλήνων συγγραφέων;

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ του  Παύλου Νιρβάνα.  Στην περιοχή του Ψυχικού ανακαλύπτεται το πτώμα νεαρής γυναίκας, δολοφονημένης με άγριο τρόπο. Η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του δράστη, αλλά οι έρευνες δεν φέρνουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Εντούτοις, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για το έγκλημα παραμένει αμείωτο, τροφοδοτούμενο κυρίως από το νοσηρό παρ  αλήρημα του Τύπου. Στο κλίμα αυτό, ο φοιτητής της ιατρικής Νίκος Μολοχάνθης, συλλαμβάνει ένα αμετροεπές και ακραίο σχέδιο: επιδιώκοντας να ελκύσει το γενικό ενδιαφέρον “σκηνοθετεί” μεθοδικά την αυτoενοχοποίησή του ως δράστης του “στυγερού εγκλήματος”, βέβαιος πως, όταν χρειαστεί, θα τον σώσει το ακλόνητο άλλοθί του. Εντελώς απροσδόκητα, όμως, αυτό καταρρέει και τότε ο Μολοχάνθης βουλιάζει ξαφνικά στην κόλαση. Μια κόλαση που ο ίδιος είχε προετοιμάσει για τον εαυτό του…

Ο Παύλος Νιρβάνας (φιλολογικό ψευδώνυμο του Πέτρου Κ. Αποστολίδη) γεννήθηκε το 1866 στη Μαριούπολη (σημερινό Ζντάνοφ) της Ρωσίας. Ο πατέρας του ήταν Σκοπελίτης και η μητέρα του Χιώτισσα. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1890 κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, απ’ όπου παραιτήθηκε το 1922 με το βαθμό του γενικού αρχίατρου. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε πέντε παιδιά.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1884, όταν εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή και άρχισε να δημοσιεύει χρονογραφήματα σε εφημερίδες. Έκτοτε, ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου, γράφοντας ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, χρονογραφήματα, κινηματογραφικά σενάρια, ενώ μετέφρασε ποιήματα και δοκίμια (Χαμσούν, Πλάτωνας). Διατηρούσε αλληλογραφία με τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής και συνέβαλε στην ανάδειξη νεότερων λογοτεχνών. Για το έργο του τιμήθηκε το 1923 με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1928 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στην Αθήνα, το 1937.

Ενδεικτική εργογραφία: Δάφναι εις την 25ην Μαρτίου 1821 (ποιήματα-1884), Η φιλοσοφία του Νίτσε (μελέτη-1898), Παγά Λαλέουσα (ποιήματα-1907), Ο αρχιτέκτων Μάρθας (θέατρο-1907), Το χελιδόνι (θέατρο-1908), Μαρία Πενταγιώτισσα (θέατρο-1909), Όταν σπάση τα δεσμά του (θέατρο-1910), Το συναξάρι του παπα-Παρθένη (διηγήματα-1915), Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (μελέτη-1916), Η ηθική επίδρασις της επαναστάσεως (δοκίμιο-1923), Το αγριολούλουδο (μυθιστόρημα-1924),

Ο ΔΥΤΗΣ του Μίνως Ευσταθιάδη Όλοι φοράνε τις μάσκες τους, το φως υποχωρεί. Όλοι εκτός από έναν, που πάντα παραμένει αθέατος. Οι εντολές ακούγονται ξεκάθαρα, για λίγο στέκονται απολύτως ακίνητοι. Κάποιος θα νόμιζε ότι προσεύχονται. Κι όμως.
Μια περιπλάνηση που αρχίζει από το νυχτερινό Αμβούργο για να καταλήξει στον βυθό της ελληνικής θάλασσας. Η αλυσίδα διαδοχικών αυτοκτονιών και ανεξήγητων θανάτων περιστρέφεται γύρω από μια ταινία διάρκειας λίγων λεπτών. Μέσα της ξαναζωντανεύει “Ο Δύτης”.
Ο ντετέκτιβ Κρις Πάπας θα αναγκαστεί να την παρακολουθήσει για να καταλάβει. Κάποιες φορές το ταξίδι στο παρελθόν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια βουτιά στον πυρήνα της φρίκης. Εκεί όπου η πραγματικότητα υπερβαίνει την ανθρώπινη φαντασία.

Ο Μίνως Ευσταθιάδης σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Ανόβερο. Εργάστηκε ως δικηγόρος πριν ασχοληθεί κυρίως με το windsurfing. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Έξοδος (Ανατολικός, 2001), Χωρίς γλώσσα (Καστανιώτης, 2004), Το δεύτερο μέρος της νύχτας (Ωκεανίδα, 2014) που εκδόθηκε στη Γερμανία (Acabus, 2014) και Ο Δύτης (Ίκαρος, 2018) που ήταν στη βραχεία λίστα του Athens Prize for Literature και εκδόθηκε στα γαλλικά (Actes Sud, 2020).

Το θεατρικό του έργο Το Γεύμα (Ευρασία, 2012) πήρε το βραβείο Πρωτότυπου Θεατρικού της Ε.Θ.Ε, ήταν στη βραχεία λίστα του διεθνούς διαγωνισμού Eurodram της Γερμανίας και μεταφράστηκε στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα γαλλικά και στα ουγγρικά. Ζει κοντά στη θάλασσα.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ του  Χρήστου Μαρκογιαννάκη; Το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα  προσεγγίζει τη σκοτεινή πλευρά του κόσμου του θεάματος, με ατμοσφαιρικό τρόπο και διαρκείς ανατροπές. Το βιβλίο κινείται κι εξελίσσεται κατά μήκος της Αθηναϊκής Ριβιέρας, από τη Βουλιαγμένη και τη Βούλα, στη Γλυφάδα κ.ο.κ. Τα Νότια Προάστια, στο κέντρο του μυστηρίου!  Ο συγγραφέας επιχειρεί να αναπλάσει και να αξιοποιήσει για την εξέλιξη της ιστορίας το μεγαλύτερο beach party που είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα –τη θρυλική συναυλία του Κηλαηδόνη τη δεκαετία του 80- στη Βουλιαγμένη.

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης γεννήθηκε το 1980 στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και μεγάλωσε. Με σπουδές στη Νομική και την Εγκληματολογία στην Αθήνα και το Παρίσι, και έχοντας εργαστεί ως δικηγόρος, τα τελευταία χρόνια ζει στη γαλλική πρωτεύουσα.

Είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και δοκιμιακών βιβλίων για την αισθητική του εγκλήματος, εμπνευστής της έννοιας criminart και μέλος της Crime Writers’ Association.


ΤΟ FICEP, ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΞΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,

Το FICEP, Φόρουμ των  Ξένων Πολιτιστικών Ινστιτούτων στο Παρίσι, δημιουργήθηκε το 2002 με πρωτοβουλία του Καναδικού Πολιτιστικού Κέντρου. Στόχος, πέρα ​​από τις διπλωματικές συμφωνίες,την ανάδειξη του βασικού ρόλου που διαδραματίζουν τα πολιτιστικά ινστιτούτα και κέντρα.στο τομέα  πολιτιστικής διαπολιτισμικότητας. Είναι 55 φορείς ενωμένοι σε μια μοναδική ένωση στον κόσμο, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Μεσόγειο, την Ευρώπη, τη Ρωσία, την Ασία, την Άπω και τη Μέση Ανατολή.

¨Ετσι,  για πρώτη φορά, δημιουργείται μια ομοσπονδία πολιτιστικών ιδρυμάτων και κέντρων που δεσμεύονται για την υπεράσπιση των ζωντανών πολιτισμών σε μια μεγάλη πρωτεύουσα. Οι πολιτιστικοί φορείς ενώνονται  και εκφράζονται συλλογικά, πέρα ​​από την παραδοσιακή διπλωματία και τις διμερείς συμφωνίες-πλαίσια που ισχύουν για τον κάθε φορέα.

Οι στόχοι  του Ficep είναι:

– να διεκδικήσει έναν πρωτότυπο και πολυφωνικό χώρο για προβληματισμό σχετικά με τον πολιτισμό, την κατάστασή του, τους όρους ανάπτυξής του στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ·

– να εκφράσουν συλλογικά μια αντίληψη για τη ζωντανή, ανεκτική και ανοιχτή κουλτούρα μέσα στον γαλλικό, ευρωπαϊκό και διεθνή  χώρο. Κρατώντας ίσες αποστάσεις  από την εμπορική αστικοποίηση και την αποποίηση της πολιτιστικής ταυτότητας ·

– να συνενώσουν  και να συνεργαστούν με τα διάφορα ινστιτούτα ή ξένα πολιτιστικά κέντρα στο Παρίσι, προκειμένου να προωθήσουν τις διάφορες πολιτισμικές ταυτότητες μέσα από την υλοποίησης έργων κοινού ενδιαφέροντος ·

να υλοποιούν έργα κοινού ενδιαφέροντος που αναδεικνύουν την πολιτιστική πολυμορφία, όπως, για παράδειγμα, την εβδομάδα ξένων πολιτισμών ·

– να εκπροσωπεί τα μέλη του φόρουν στους μεγάλους πολιτιστικούς οργανισμούς ή ενώσεις σε διεθνές επίπεδο, καθώς και με τις γαλλικές αρχές για να καθορίζουν μαζί τους  κοινές δράσεις και να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επίτευξη των στόχων του.

Η εκτελεστική ομάδα αποτελείται από 9 διευθυντές πολιτιστικών κέντρων και ινστιτούτων, που εκλέγονται στην ετήσια γενική συνέλευση από όλα τα μέλη και δύο συντονιστές.